Polinukleotydy działają podobnie jak inne biostymulatory, w tym peptydy czy kwas hialuronowy, jednak znacznie przewyższają je wachlarzem efektów. Pracują jednocześnie w kilku różnych obszarach: nawilżają, pobudzają receptory na fibroblastach (w tym syntezę kolagenu) i są antyutleniaczami. Poznaj je bliżej i porównaj z innymi!
Polinukleotydy służą biorewitalizacji i biostymulacji skóry. Związki te są pochodzenia naturalnego – pozyskuje się je z komórek germinalnych ryb. Są to polimery nukleotydów, które budują kwasy nukleinowe DNA i RNA, a także koenzymy i kofaktory. Wykazują one bardzo silną aktywność wolnych reszt tlenowych, co wpływa na ich właściwości przeciwutleniające (spowalniające starzenie się organizmu).
Jako preparat medycyny estetycznej polinukleotydy mają formę elastycznego, przezroczystego żelu. Polinukleotydy są wykorzystywane w leczeniu przewlekłych ran i w celu poprawy jakości skóry przed leczniczymi zabiegami chirurgii plastycznej. Ich regenerujący potencjał z czasem zaczęli dostrzegać i wykorzystywać również lekarze medycyny estetycznej.
Łańcuchy polinukleotydów o różnej masie cząsteczkowej i długości łańcuchów obecne w żelu działają w trzech głównych obszarach medycyny estetycznej, poprawiając jakość komórek skóry jako:
Polinukleotydy pobudzają 2 typy receptorów na fibroblastach (komórkach skóry): CD39 (białka aktywującego proliferację – podział komórek i dojrzewanie) oraz CD40 (receptor ten odpowiada za produkcję cytokin prozapalnych). Aktywacja tych receptorów prowadzi do pobudzenia produkcji kolagenu typu I, elastyny, białek, glukozaminoglikanów, glikoprotein oraz dojrzewania fibroblastów w miofibroblastach.
W jaki sposób pacjent odczuje te biologiczne, zachodzące wewnątrz procesy na własnej skórze? Polinukleotydy jako biostymulatory poprawiają gęstość i strukturę skóry, a także regenerują ją, rewitalizują i dają efekt liftingu, niezależnie od typu skóry czy wieku pacjenta.
Pierścienie aromatyczne, które stanowią element składu polinukleotydów wychwytują i “wymiatają” wolne rodniki – są antyoksydantami, stymulują naprawę fibroblastów i zapobiegają uszkodzeniom ich DNA.
Inne substancje aktywne polinukleotydów – wolne grupy polianionowe, wiążą cząsteczki wody, zapewniając izoosmotyczne nawodnienie macierzy zewnątrzkomórkowej.
Co dzieje się w głębokich warstwach skóry po podaniu polinukleotydów? Łańcuchy polinukleotydowe są “cięte” w skórze przez nukleazy (enzymy) na mniejsze fragmenty. Aktywują one wybrane receptory na błonach komórkowych skóry. Są to receptory dla adenozyny (A2) oraz CD39 i CD40.
Pobudzenie tych receptorów stymuluje uwalnianie przeciwzapalnych cytokin (interleukin IL-10) oraz dojrzewanie i przekształcanie fibroblastów w miofibroblasty. Miofibroblasty z kolei syntetyzują więcej kolagenu, elastyny, białek i glikozaminoglikanów macierzy zewnątrzkomórkowej. To dzieje się wewnątrz. Efekt po podaniu polinukleotydów, jaki pacjenci mogą obserwować gołym okiem, to bardziej “zwarta”, gęstsza skóra o poprawionym kolorycie i wygładzonej strukturze.
Na rynku medycyny estetycznej wyróżniamy biostymulatory o różnych funkcjach, w tym:
Każdy wymieniony tu biostymulator z wyjątkiem polinukleotydów działa jednokierunkowo, pobudzając wybrane mechanizmy. Polinukleotydy mają najszersze spektrum działania: nawilżenie, antyoksydacja i stymulacja fibroblastów (co przekłada się na poprawę kondycji skóry w wielu aspektach jednocześnie). Preparaty na bazie polinukleotydów w przeciwieństwie do innych biostymulatorów działa wielotorowo, nad kilkoma problemami jednocześnie. Dodatkowo nawilżenie skóry za pomocą polinukleotydów jest większe niż w przypadku mezoterapii nieusieciowanym HA.
Technika zabiegowa jest prosta, ale podczas procedury istotne jest kilka ważnych detali technicznych. Iniekcję lekarz może wykonywać za pomocą igły lub kaniuli, w zależności od okolicy, wskazań i preferencji. Przy wyborze igły o średnicy 30 G rekomendowana jest technika J lub 10-punktowa. Podczas pracy kaniulą lekarz powinien wykonać minimum po 2-3 wkłucia po obu stronach twarzy. Wkłucia powinny być wykonywane w głębokich warstwach skóry właściwej lub w tkance podskórnej. Po podaniu polinukleotydów zbyt płytko, na skórze mogą powstać grudki lub odczyn alergiczny. Jeśli masa cząsteczkowa preparatu wynosi do 1500 kDa, powinien on być podawany w objętości nie większej niż 0,01 ml na punkt. Nadmiar depozytu może wywoływać obrzęki.
Pierwsze efekty pacjent zauważy już następnego dnia po zabiegu – skóra będzie jędrniejsza i lepiej nawilżona. Znaczną poprawę kondycji skóry można dostrzec po 2 tygodniach, zaś pełny efekt po miesiącu. Aby skorzystać z właściwości polinukleotydów optymalnie i zapewnić sobie pełny, docelowy efekt, rekomendujemy serię 3 zabiegów co 4 tygodnie. Efekty utrzymują się do roku, dlatego po upływie tego czasu polecamy powtórzyć procedurę.
Procedura (technika iniekcji), stężenie preparatu i ilość zabiegów są dopasowywane do indywidualnych potrzeb pacjenta. Podczas jednej serii podajemy maksymalnie 6 strzykawek 1,5 ml preparatu w wielu punktach (najczęściej zabieg wykonujemy na twarz).
Zabieg z zastosowaniem polinukleotydów rekomendujemy dla osób ze skórą niedotlenioną, odwodnioną, narażoną na stres oksydacyjny. Można też stosować w celu zniwelowania rozstępów i blizn.
Artykuł został opracowany w oparciu o wywiad Biorewitalizacja: medycyna regeneracyjna z wykorzystaniem
polinukleotydów z dr n.med. Agnieszką Surowiecką (Wschodnie Centrum Leczenia Oparzeń i Chirurgii Rekonstrukcyjnej, Uniwersytet Medyczny w Lublinie) i prof. dr hab. n. med. Wiolettą Barańską-Rybak (Klinika Dermatologii, Wenerologii i Alergologii, Gdański Uniwersytet Medyczny) opublikowany w czasopiśmie Aesthetica oraz prezentację NucleoFILL Croma (2020).
Bibliografia:
[1] Cavallini, M., Bartoletti, E., Maioli, L., Massirone, A., Pia Palmieri, I., Papagni, M., Priori, M., & Trocchi, G. (2020). Consensus report on the use of PN- HPTTM (polynucleotides highly purified technology) in aesthetic medicine. Journal of Cosmetic Dermatology, 20, 922 – 928.